İş hayatında zaman kullanımı ve verimin arttırılması
Zaman herkes için aynı acımaz tutumu göstermektedir. Geri alınamaz kaybında sonuçlar net ve Can sıkıcı olabilir.
İşyerleri için zaman , günün 24 Saati dakika durmadan veya aralık vermeden haftalarca aylarca yıllarca çalışabilir. Vakit oldukça ve çalışmaya ortam ve şartlar müsade ettikçe zaman sıkıntısı çıkmadan işyerleri çalışma ve faaliyetlerini sürdürmeye devam edebilir. Veya tam tersi olarak sonlandırabilir.
İşyerleri için durum bundan ibaretken, çalışanlar için daha farklıdır.
Çalışma süresini, işçinin çalıştırıldığı işte geçirdiği süre olduğu zaman dilimi olduğunu biliyoruz . İlgili Yasaya göre, genel olarak çalışanlar için haftalık çalışma süresi bit haftada en fazla 45 saattir.45 saat, işyerlerinde haftanın çalışılan günlerine eşit ölçüde bölünerek, günlük çalışma saati olarak ayarlaması yapılır ve çalışana bildirilebilir.
Bir küçük örnekleme yapacak olursa. Bir hafta içinde sadece hafta içi gümlerde çalışılacak olan işyerleri içim haftanın 5 günü esas alınarak 45/5=9 saat olarak belirlenebilir.
Haftanın 6 günü çalışan işyerleri için ise cumartesı yarım gün çalıştığını düşünerek ;5 saat cumartesi be kalan 5 gün için 8 saat bir çalışma süresi belirlenir. 45-5/5=8
Aslında bu durum bir sürü karmaşa ortaya çıkartan durumlara yol açmaktadır
Bir işçi için maximum çalışma süresi günlük 11 saattir,
Bu durum sosyal hayatı bitiren ve çalışanın ailesi ve diğer kişilerle sosyalleşmesi açısında olumsuz durumlara yol açan bir zaman olarak bilinmelidir.
İşçiler için durum bundan ibaret
Çalışanların tamamı için ise zaman kullanımı ve eşitlik tam anlamıyla yoktur . Memurlar içim haftalık 5 gün ve toplam çalışma saati 40.dır.
Günlük 8 saattir , yemek paydosu bu süre içindedir. Bu sürelerden daha az sürelerde çalışanlarda vardır
İşin ve çalışma şartlarına göre günlük 2 saate kadar çalışma yapılan işyerleride vardır .çok sıradışı olanlar da zaman kavramının içindedir. Sıradan olanlarla ilgili olarak , fazla mesainin işsizliğe etkisi adlı yazımın içeriğininde dikkate alınması gerektiğini söyleyerek bir çalışan için en fazla çalışma süresinin ve işin başlangıç ve çıkış sürelerinin tekrardan belirlenmesi gerektiğidir. Çalışan için en fazla çalışacağı süre haftalık 40 saattir.
Bu sonuca nerden vardığımıza gelince ,
1982 Anayasasının “Kanun Önünde Eşitlik ” başlığını taşıyan 10’uncu maddesi şöyle demektedir:
Herkes, dil, ırk, renk, cinsiyet, siyasî düşünce, felsefi inanç, din, mezhep ve benzeri sebeplerle ayırım gözetilmeksizin kanun önünde eşittir.
Hiçbir kişiye, aileye, zümreye veya sınıfa imtiyaz tanınamaz.
Devlet organları ve idare makamları bütün işlemlerinde kanun önünde eşitlik ilkesine uygun olarak hareket etmek zorundadırlar”.
.Kişilerin kişisel ve özel durumlarına bakılmaz.Anayasanın 10’uncu maddesinin ilk fıkrasında yer alan “herkes dil, ırk, renk, cinsiyet, siyasî düşünce, felsefi inanç, din, mezhep ve benzeri sebeplerle ayırım gözetilmeksizin kanun önünde eşittir” hükmü, bu konularda mutlak eşitliği emretmektedir. Mutlak eşitlikten kastedilen şey, kanunların herkese eşit olarak uygulanmasıdır.
Saygılarımla